Dziś nie ma już tutaj więźniów. Pozostały jedynie obdrapane ściany, kilka łóżek i foteli. Było to pierwsze na świecie więzienie, które wybudowano po to, aby wywołać w więźniach skruchę. Architekt John Haviland zaprojektował areszt w ten sposób, aby powstało siedem ramion, które gwieździście rozchodzą się od centralnej, okrągłej strażnicy. Idea była taka, że budynek ma przypominać katedrę i budzić w więźniach żal za popełnione przestępstwa. Drzwi były mniejsze, aby wymusić na skazańcach pokłony w stronę Boga. Każda cela była zaopatrzona w pryczę, szafkę, umywalkę (z goraca wodą!) i toaletę. W suficie znajdowało się przeszklone okienko, które nazywano “okiem Boga”. Z jednej strony można sobie pomyśleć, że jak na tamte czasy osadzeni mieli tam całkiem luksusowo. Z jednej strony może i tak było, ale z drugiej już niekoniecznie. Ich karą nie była ciężka praca od rana do nocy, czy tortury. Największym osądem była wszechobecna cisza i samotność. Taki był właśnie plan Eastern State Penitentiary – całkowita izolacja, aby więzień sobie przemyślał swoje zbrodnie i doświadczył skruchy za popełnione czyny. Jedyną dostępną książką była Biblia i na tym kończyła się rozrywka więźniów. A no i jeszcze spacerniak.